నా మొదటి పద్యం

సీ. అచ్చ తెనుగు వారు అచ్చెరువొందగ

సంస్కృత ప్రౌఢి తో చెలిమి జేసి,

పాఠకోత్తముల సుఖ భావనలలరింప

కావ్య కన్యక నలంకృతము జేసి,

కవి చంద్రులెల్లరు కలసి పొగడునట్లు

గాధల కందము గలుగ జేసి,

వేద పండితులకు వేద మర్మము జెప్ప

సూక్తుల సంధించె శరము జేసి

తే.గీ. ఆంధ్ర భాషకొక రూపు కల్గంగ జేసి,

భారతార్ధము మిగుల పెంపొంద జేసి,

నన్నయార్యుడు భారత కధ రచియించి

తెలుగు జనుల చరిత కృతార్ధంబొనర్చె

అక్షరం

విజ్ఞానపు దీప కాంతి లో నా ఆలోచనల్ని పఠించాలి

వజ్రపు తునకలై తెలివి తేటలను మలచుకోవాలి

బుద్ధి కుశలత్వం రెక్కలై మొగ్గ విచ్చుకోవాలి

చదువులన్నీ కలిసి సమస్యల అంధకారాన్ని పారద్రోలాలి

వికాస వీధుల్లో నడుస్తూ ఈ ప్రపంచాన్నంతా చుట్టి రావాలి

విద్యా గంధం మైపూత పూసుకొని అజ్ఞానపు గ్రీష్మ తాపం జయించాలి

జ్ఞాన వర్షం కురిసి మనసంతా ఇంద్రధనుసై నింగికి ఎగరాలి

అంతులేని అనంత విశ్వం అక్షరమైన అక్షరం తో నిండి పోవాలి

వినాయక వ్రత కల్పము లింక్.

వినాయక వ్రత కల్పము క్రింది చోట చూడవచ్చు. అందరికీ వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు. ఆ విఘ్న రాజు మీ అందరి అభీష్టాలనీ తీర్చాలని కోరుకుంటున్నాను. http://www.epurohith.com/Rituals/telugurituals/poojavidhanam.aspx?h1=1

వినాయక చవితి సంబరాలు

మా చిన్నపుడు వినాయకచవితి, దీపావళి, దసరా బాగా సరదాగా జరుపుకునే వాళ్ళం. పూజా సామగ్రి సర్దడం, బాగా పూజ చేసుకోవడం, అందులో వినాయక చవితికి మా తమ్ముళ్ళకి మా తాతయ్య చక్కగా పంచెలు కట్టేవాళ్ళు. నేను కూడా ఎంచక్కా (నాకెపుడూ ఇష్టమైన) పావడా, జాకెట్ వేసుకొని పూజకి సిద్ధం అయిపోయేవాళ్ళం. పూజ అయ్యాక మా నాన్న అన్ని పాటలనీ ఒకే ట్యూన్ లో పాడి, మమ్మల్ని భజన కారక్రమానికి బలి చేసిన తరువాత, పోటీలు పడి గుంజీళ్ళు తీసేవాళ్ళం. విస్తరాకుల్లో భోంచేసి, కాసేపు అయ్యిందో లేదో, సాయంత్రం అయిపోయేది. మళ్ళీ మంచి బట్టలు వేసుకొని మా స్నేహితుల ఇండ్లకి వెళ్లి వాళ్ల వినాయకుడిని చూసి, అలా కనీసం తొమ్మిది వినాయకుళ్ళని చూసి (అలా కనీసం తొమ్మిది విగ్రహాలైన చూడకుంటే, వచ్చే జన్మ లో గాడిద గా పుడతామని భయం) , చంద్రుడిని చూడకుండా (అంటే, మరీ చీకటి పడకుండా) ఇంటికి చేరుకునే వాళ్ళం. (చెప్పకూదదనుకున్నాను గానీ, ఆ రోజు సినిమా వచ్చే రోజైతే, దూరదర్శన్ వాడు "వినాయక విజయం" అనే సినిమా తపాకుండా వేసేవాడు. మేము కూడా ఏ చెట్టూ లేని చోట ఆముదపు చెట్టే మహా వృక్షం అన్నట్లు గా ఆ సినిమా ని శ్రద్ధగా చూసేవాళ్ళం.) అస్సలు ఇప్పటి పిల్లలు మాలాగా పండగని ఎంజాయ్ చెయ్యటం లేదనిపిస్తోంది. రేపు వినాయకచవితి అనగానే ఈ రోజు పిల్లలమంతా చేసేపని పత్రి సేకరించడం. పూలను కోసుకు రావడం. ఊరంతా వినాయకుడి విగ్రహాలతోనూ, పందిళ్ళ తోనూ, సందడిగా ఉంటే, మేము మాత్రం పత్రి కోసం మా ఏరియా అంతా గాలించి సాధ్యమైనన్ని రకాల ఆకులని తెచ్చేవాళ్ళం. మొత్తం తెచ్చిన ఆకులని మా ఇంటి పక్క పిల్లలు, మేము కలిసి పంచుకునే వాళ్ళం. మా ఇంటిలోనే చాల చెట్లు ఉండడం వల్ల చాలా వరకు నయం... కానీ ఆ ఆకుల కోసం తిరగటం ఒక పెద్ద సరదా. ఒక సారి, మా ఇంటికి కొద్ది దూరం లో ఒక పెద్ద బంగాళా ఉండేది. ఆ బంగాళా ఆవరణ లో చాలా చెట్లు ఉండేవి. అక్కడి వాచ్ మాన్ కి మస్కా కొట్టి, తాతా తాతా అని బతిమిలాడి, మొత్తానికి లోపల దూరాం. అయితే అక్కడ ఉన్నచెట్లన్నీ చాలా పెద్ద చెట్లు. కొన్ని పూలు, పత్రి కోసుకున్నాం.. అన్ని కోసుకున్న, మా తమ్ముడి చూపు మాత్రం ఒక సంపంగి చెట్టు మీద ఉంది. గుత్తులు గుత్తులు గా సంపంగి పూలు... మా వాడు మొత్తానికి సాహసించి కర్ర తో ఒక కొమ్మని అందుకొని నాలుగు పూలు కోసాడో, లేదో, వాడి పక్కనే ఒక పాము వేలాడింది.... !! అంతే..... పూలూ లేవు గీలూ లేవు... ఆ కర్ర అక్కడ పడేసి, అందరం పరుగో, పరుగు. వాచ్ మాన్ పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా దౌడు తీసాం... ఇంటికి రాగానే మా అమ్మకి చెప్పాలా వద్దా అని పెద్ద డిస్కషన్.... మొత్తానికి చెప్పాం .... అమ్మ ముందు ఖంగారు పడినా ... తరువాత చెప్పింది.... సంపంగి చెట్టు పైన పసిరిక పాములు ఉంటాయని...!! పసిరిక పాములు నాగు పాముల్లాగా విషం ఉండే పాములు కావని....!! అయినా కానీ, ఆ బంగాళా చూసినప్పుడల్లా చాలా రోజులు పాము గుర్తుకొచ్చి భయపడి చచ్చాం... మళ్ళీ వినాయక చవితి పూలకోసం ఆ ఇంటికి పోతే ఒట్టు.